Thanksgivingday en valse geschiedenis.

Als ik u vraag waar thanksgivingday voor staat, dan beantwoord waarschijnlijk met: “Een nationale feestdag van de V.S. die familie en vrienden samen vieren, waarbij veel gegeten wordt, en voornamelijk kalkoen op het menu staat. Deze dag wordt gevierd als eerbetoon, toen de Native Indians en kolonisten gezamenlijke hun eerste oogst deelden.” 

Zoals zo vaak, dient de geschiedenis herschreven te worden. We gaan even terug naar de tijd.

In 1614 voeren Engelse ‘ontdekkingsreizigers’ terug naar hun vaderland, met aan boord Patuxet Indianen, die ze in de huidige V.S. als slaaf gevangen hadden genomen. Zij, die wisten te ontsnappen, kregen als kadootje de pokken, die de blanken hadden meegenomen. In Engeland hoorden pelgrims van de rijke natuurlijke omgeving, en dat daar slechts een paar ‘wilden’ leefden. Het duurde dan ook niet lang, voordat de eerste pelgrims er neerstreken.

De enige overlevende die zij daar aantroffen was een Patuxet die Squanto heette, en de Engelse taal machtig was. Hij leerde de nieuwkomelingen hoe ze moesten jagen, vissen, wat daar eetbaar was en hoe ze er mais konden verbouwen om te overleven.

Tevens speelde hij een belangrijke rol als tolk tussen de Engels sprekenden en de Wampanoag Nation (Indianen).

Aan het einde van het jaar na de oogst hielden de pelgrims een groot feest waarbij Squanto en de Wampanoag werden geëerd.  

In Engeland hoorde men mooie verhalen vol beloftes.

Velen volgden. Allerlei pluimage streek er neer. Diverse soorten gelovigen, moordenaars, boeren, avonturiers en gelukszoekers. Zij zagen geen hekken of afscheidingen, en vonden daarom dat het aan hen toebehoorde. Steeds meer land werd ingenomen, sterke jonge Natives werden tot slaaf gemaakt, en de rest werd uitgemoord. 

Echter, de Pequot Nation had het verdrag van Patutex nooit erkend, en bood felle weerstand wat uiteindelijk tot een van de bloedigste oorlogen zou worden tussen blanken en Native Indians.

In 1637 hadden 700 leden van de pequot stam zich verzameld voor hun grote jaarlijkse ‘thanksgiving’, zij eerden onder andere hun schepper en de natuur met hun feest.

In de vroege ochtenduren werd de slaperige stam omsingelt door de Engelsen en Nederlandse huurlingen. Alle mannen werden naar buiten geroepen. Massaal werden ze neergeschoten, gestoken, of doodgeknuppeld. De in angst verkerende vrouwen en kinderen die in de hutten bleven, verbrandden levend nadat hun hutten waren aangestoken. Niet een van de 700 leden overleefde de moordpartij.

Een dag later, na de slachting,  verklaarde de britse gouverneur ‘a day of thanksgiving’.

Na de ‘glorierijke overwinning’ volgden tal van andere dorpen hetzelfde lot.

Vrouwen en kinderen van 14 jaar en ouder, werden tot slaaf gemaakt. Wat jonger was werd meteen vermoord. Vele schepen, keerden zo huiswaarts met ruim 500 slaven per schip in het ruim. Om de overwinningen zeil bij te zetten, loofden de kolonisten premies uit voor Indiaanse scalpen. Wegens vele overwinningen op rij op de Pequot Indians, riepen de kerken een tweede ‘thanksgivingday’ uit “over de Heidense wilden”. Tijdens dat feest werden Native Indians onthoofd, waarbij hun hoofden als voetbal door de straten werden getrapt. Zelfs de vriendelijke Wampanoag stam, met wie een verdrag van vrede was afgesloten, onderging de moordpartij. Hun stamhoofd werd eveneens onthoofd. Zijn hoofd werd op een paal in Plymouth gespietst, waar het vervolgens 24 jaar op bleef staan.

De gekte nam steeds grotere vormen aan; na elke ‘overwinning’ op een stam werd een nieuwe thanksgiving day uitgeroepen en gevierd met het afhakken van lichaamsdelen.

George Washington herstelde dit enigszins, door tenslotte voor één dag te kiezen, en deze gezamenlijk te vieren.

Abraham Lincoln (de uiteindelijke afschaffer van de slavernij) maakte er een officiële nationale feestdag van tijdens de Amerikaanse burgeroorlog. Echter, deze ‘held’ stuurde op dezelfde dag een groot leger naar de hongerlijdende en weerloze Sioux in Minnesota, om hen uit moorden, en in reservaten te plaatsen.

Thanksgiving day…een feestdag van de Amerikanen om moordpartijen, slavernij, en verraad te herdenken op een volk, dat alleen wilde helpen, en dankbaar was voor het leven, dat ze daarvoor konden leven, zoals ze dat al eeuwen eerder deden.

Marco Pothuizen